Wychowanie demokratyczne to model oparty na równowadze, dialogu, wzajemnym szacunku i współdecydowaniu, gdzie dziecko jest partnerem w rodzinie (lub szkole), ma wpływ na decyzje i ponosi konsekwencje, a nie kary, rozwijając samodzielność, odpowiedzialność i silną więź emocjonalną, w odróżnieniu od wychowania autorytarnego (nakazy) czy liberalnego (brak granic). Kładzie nacisk na rozwijanie kompetencji społecznych, asertywności i poczucia własnej wartości, ucząc szacunku do granic i uczuć innych.
Kluczowe cechy wychowania demokratycznego:
Dialog i konsensus: Decyzje podejmowane są wspólnie, po wysłuchaniu wszystkich stron, co buduje zaufanie.
Wspólne zasady: Istnieją jasne granice i reguły, ale są one ustalane w rozmowie i podlegają negocjacji, dając poczucie bezpieczeństwa.
Konsekwencje zamiast kar: Zamiast kar fizycznych, stosuje się naturalne konsekwencje działań, które tłumaczą sens i uczą odpowiedzialności.
Wspieranie samodzielności: Rodzice wspierają dziecko w rozwiązywaniu problemów, nie wyręczając go, co kształtuje zaradność.
Wysoka więź emocjonalna: Relacje oparte są na miłości, życzliwości i wzajemnym zaufaniu.
Indywidualne podejście: Szanuje się indywidualność dziecka, jego potrzeby i emocje, zachęcając do wyrażania siebie.
Dziecko uczestniczy w dyskusjach o sprawach rodzinnych.
Ma obowiązki, które samo zaakceptowało.
Rodzice słuchają jego opinii, nawet jeśli się z nimi nie zgadzają.
Skupiają się na wzmacnianiu pozytywnych zachowań, ale korygują niepożądane w ciepły sposób.
Wysoka samoocena i pewność siebie.
Lepsze kompetencje społeczne: współpraca, komunikacja, radzenie sobie z emocjami.
Odpowiedzialność i asertywność.
Poczucie bezpieczeństwa i przynależności.
Tworzy ciepłą, pełną zaufania atmosferę.
Wspiera prawidłowy rozwój wszystkich członków.
Żródło – Internet
Views: 1
