Outsider

”Jesteśmy naprawdę szczęśliwi wtedy gdy jesteśmy sobą”

Outsider

Outsider to człowiek z zewnątrz, ogląda świat przez „dziurkę od klucza”. Żyje w społeczeństwie, ale jednocześnie stoi poza nim. To jego bycie w nim jest tylko fizyczne i powierzchowne. Psychologicznie i duchowo przebywa w innym świecie (królestwo jego jest nie z tego świata), w innej rzeczywistości, stworzonej przez jego wewnętrzny świat.

Człowiek ten jest nieprzystosowany do istniejącej rzeczywistości, jest ona dla niego pozbawiona sensu, absurdalna, płytka i pozbawiona wartości, dla których warto żyć, którym można by bez reszty się poświęcić odnajdując w ten sposób swoją drogę życiową, kierunek, cel a przede wszystkim własne, jedyne i niepowtarzalne miejsce w życiu.

Nie każdy kto się tylko przygląda życiu społecznemu – prawie zupełnie w nim nie uczestnicząc – jest takim poszukiwaczem. Niektórzy zatrzymują się na fazie negacji i zupełnie nic nie robią ze swoim życiem, tylko o tym myślą i w ogóle nie działają. Cały proces, cała energia potrzebna do pójścia naprzód jest uwięziona w świecie myśli. A przecież aby pójść dalej i realizować wewnętrzną wizję życia, trzeba iść do przodu, czyli właśnie działać, być aktywnym.

Poszukiwanie przez outsidera własnego miejsca w życiu jest rozpaczliwym szukaniem i odkrywaniem własnej tożsamości. Pomagają mu w tym czynniki konstytucjonalne, określające sposób w jaki odbiera świat zewnętrzny i w nim funkcjonuje, będące często również źródłem twórczego usposobienia outsidera. Colin Wilson w książce pt. „Outsider” opisuje trzy typy takiej twórczej aktywności: intelektualną, uczuciową i cielesną. I tak np. u Nietzsche’ go występowała głównie intelektualna, u van Gogh’ a uczuciowa, a u Niżyńskiego cielesna. Aktywności te mogą się mieszać i łączyć. Każda z charakteryzowanych przez Wilsona postaci osiągała twórcze ekstremum w danej aktywności osiągając szczyt swych możliwości.

Tak więc, outsider to również człowiek o usposobieniu twórczym i właśnie ta cecha często czyni go istotą inną, nierozumianą przez innych ludzi, wyobcowaną, a przez to skazaną na samotność duchową. I dlatego jest człowiekiem spoza, jednak nie do końca z własnego wyboru, bo przecież nie miał wpływu na wybór własnych rodziców, zestawu genów, który określił jego konstytucję psychofizyczną, środowiska społecznego, w którym się wychowywał i kształtował oraz nauczycieli świeckich i duchowych itp.

Outsider, to niekiedy wizjoner. Podążający za własną wizją, owym wewnętrznym obrazem świata, takim jaki jego zdaniem powinien być. Ten egzystencjalny impuls wiąże się z nieliczeniem się z kosztami, opiniami innych ludzi, z byciem poniżanym, wyśmiewanym i co się zdarza klasyfikowanym jako człowiek” nienormalny”, w porównaniu z większością społeczności ludzkiej, bo to co głosi, do czego przekonuje, daleko wykracza poza ogólnie przyjęte i wyznawane normy oraz wartości życia społecznego.

Podsumowując. Outsider to bohater tragiczny, romantyk (przerost wyobraźni i świata uczuć jak i emocji nad rozsądkiem), człowiek nietuzinkowy, oryginalny, u którego Wola (Nietzsche) życia i realizacja własnego potencjału twórczego sprawia, że prze naprzód często upadając i podnosząc się, ku staniu się istotą wewnętrznie wolną, samo stanowiącą o sobie, świadomą, o zrealizowanym ideale własnej osobowości.

Outsider w wybranej literaturze w twórczości europejskiej

– Sartre’a, Camusa, Dostojewskiego, Tołstoja, Hessego i innych